Η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος ή η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, είναι μια χρόνια και σταδιακά προοδευτική ασθένεια που συχνά οδηγεί σε αναπηρία. Η γοναρθρόζη κατέχει σήμερα μια από τις κορυφαίες θέσεις όσον αφορά τη συχνότητα εμφάνισης σε όλη την οστεοαρθρίτιδα. Τις περισσότερες φορές, αυτή η παθολογική διαδικασία εμφανίζεται σε μεσήλικες και ηλικιωμένους, κυρίως γυναίκες εκπροσώπους.
Γενικές πληροφορίες και ταξινόμηση
Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος είναι μια ασθένεια που χαρακτηρίζεται από προοδευτική εκφυλιστική-δυστροφική βλάβη στον ιστό του χόνδρου και μετά σε άλλες δομές της άρθρωσης του γόνατος. Όπως είπαμε νωρίτερα, ο χόνδρος αλλάζει κυρίως σε αυτήν την ασθένεια. Αλλά τότε οι παθολογικές αλλαγές εξαπλώθηκαν στην αρθρική μεμβράνη, την κάψουλα των αρθρώσεων, τα παρακείμενα οστά και τους συνδέσμους.
Όπως δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, περίπου το 13% των ατόμων άνω των 45 ετών αναπτύσσουν οστεοαρθρίτιδα στο γόνατο. Περίπου 15 τοις εκατό των ατόμων που έχουν υποστεί τραυματισμό στις αρθρώσεις του γονάτου αντιμετωπίζουν στη συνέχεια αυτή την ασθένεια. Περισσότερο από το 60% των ασθενών δηλώνουν ότι η ποιότητα ζωής μειώνεται λόγω αυτής της παθολογίας. Το ποσοστό αναπηρίας κυμαίνεται μεταξύ 10 και 21 τοις εκατό.
Το 2011, μια ομάδα επιστημόνων ανέλυσε τη θεραπεία 300 εξωτερικών ασθενών με οστεοαρθρίτιδα γόνατος. Ταυτόχρονα, διαπιστώθηκε ότι μεταξύ των ατόμων που λαμβάνουν ιατρική περίθαλψη, οι γυναίκες κυριαρχούν 2 ή 3 φορές. Η μέση ηλικία των ασθενών ήταν 51 χρόνια. Μια συνοδευτική παθολογία βρέθηκε στο 27, 3% των ασθενών. Οι άνδρες που έκαναν αίτηση είχαν μικρότερη διάρκεια ασθένειας και λιγότερο σοβαρή οστεοαρθρίτιδα από τις εκπρόσωποι των γυναικών.
Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, εάν αφεθεί χωρίς θεραπεία, η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος συχνά οδηγεί σε αναπηρία για ένα άρρωστο άτομο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι στα μεταγενέστερα στάδια της νόσου η άρθρωση παραμορφώνεται, γεγονός που περιορίζει την κινητική της δραστηριότητα. Γίνεται δύσκολο για τον ασθενή να κινηθεί, αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει βοηθήματα όπως πατερίτσες.
Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος χωρίζεται σε δύο μορφές: πρωτογενή και δευτερογενή. Η κύρια μορφή αναπτύσσεται όταν οι αλλαγές στον ιστό του χόνδρου της άρθρωσης δεν προηγούνται από τραύμα. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αντιπροσωπεύει περίπου το 38 τοις εκατό. Η δευτερεύουσα μορφή εμφανίζεται όταν υπήρξε τραύμα, φλεγμονώδεις παθολογίες κ. λπ. στο παρελθόν.
Επιπλέον, υπάρχουν τρεις βαθμοί σοβαρότητας μιας τέτοιας παθολογικής διαδικασίας. Στον πρώτο βαθμό, οι κλινικές εκδηλώσεις έχουν έναν ελάχιστο βαθμό σοβαρότητας, δεν υπάρχουν παραμορφώσεις. Ο δεύτερος βαθμός χαρακτηρίζεται από αυξημένα συμπτώματα, μέτριο περιορισμό της κίνησης στην άρθρωση. Στον τρίτο βαθμό, παρατηρείται αισθητή παραμόρφωση της άρθρωσης.
Λόγοι για την ανάπτυξη της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος
Η κύρια αιτία της οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος είναι ο τραυματισμός. Τις περισσότερες φορές, ο σχηματισμός παθολογικών αλλαγών στην άρθρωση διαρκεί τρία έως πέντε χρόνια από τη στιγμή του τραυματισμού, αλλά μερικές φορές παρατηρείται επίσης νωρίτερη ανάπτυξη οστεοαρθρίτιδας. Μια άλλη κοινή αιτία είναι το αυξημένο άγχος στην άρθρωση. Σε κίνδυνο διατρέχουν άτομα που υπερφορτώνουν την άρθρωση του γόνατος κατά την άσκηση και είναι υπέρβαρα.
Ο κίνδυνος ανάπτυξης οστεοαρθρίτιδας με προηγούμενη αρθρίτιδα, μεταβολικές διαταραχές και γενετική προδιάθεση αυξάνεται σημαντικά.
Συμπτώματα οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος
Τα συμπτώματα αυτής της ασθένειας αυξάνονται σταδιακά. Πρώτα απ 'όλα, ένα άτομο δίνει προσοχή στον ήπιο πόνο στις αρθρώσεις, ο οποίος αυξάνεται με σωματική άσκηση. Ένα χαρακτηριστικό κλινικό σημάδι είναι η έναρξη του πόνου κατά τις πρώτες κινήσεις μετά από μια μακρά καθιστή θέση.
Μερικές φορές παρατηρείται ελαφρά διόγκωση στην περιοχή της άρθρωσης, αλλά τις περισσότερες φορές δεν υπάρχουν εξωτερικά σημάδια της νόσου.
Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος, η οποία δεν αντιμετωπίζεται, συνεχίζει να εξελίσσεται. Με το δεύτερο βαθμό, ο πόνος γίνεται πιο έντονος, εμφανίζεται ακόμη και με λίγη σωματική άσκηση. Το σύνδρομο πόνου εξαφανίζεται σε ηρεμία, αλλά όταν ξεκινούν οι κινήσεις επανέρχεται ξανά. Στο μέλλον, το εύρος κίνησης στην άρθρωση είναι περιορισμένο, μερικές φορές παρατηρείται μια τραχιά κρίση.
Στον τρίτο βαθμό, ο πόνος γίνεται σχεδόν σταθερός, μερικές φορές εμφανίζεται ακόμη και τη νύχτα. Ένα άρρωστο άτομο δεν μπορεί να λυγίσει πλήρως ή να ισιώσει το πόδι του, παρατηρείται εξωτερική παραμόρφωση της άρθρωσης. Το βάδισμα του ασθενούς γίνεται ασταθές και σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να κινηθεί μόνο με βοήθεια.
Αρχές για τη διάγνωση της οστεοαρθρίτιδας
Η οστεοαρθρίτιδα της άρθρωσης του γόνατος δεν προκαλεί συνήθως διαγνωστικές δυσκολίες. Το πρόγραμμα εξετάσεων περιλαμβάνει εξωτερική εξέταση και εξέταση ακτίνων Χ. Η ακτινογραφία είναι σήμερα το κύριο διαγνωστικό εργαλείο για αυτήν την ασθένεια. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι στο αρχικό στάδιο μπορεί να μην υπάρχουν ακτινολογικά σημάδια, αλλά αυτό δεν αποκλείει τη διάγνωση. Εάν απαιτείται πιο λεπτομερής εξέταση, χρησιμοποιείται υπολογιστική τομογραφία ή απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού εκτός από την ακτινογραφία.
Οστεοαρθρίτιδα γονάτου: θεραπεία και πρόληψη
Για βλάβη εκφυλιστικών-δυστροφικών αρθρώσεων, η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική και χειρουργική. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αποτελεσματικότητα της θεραπείας εξαρτάται άμεσα από το πόσο έγκαιρα ξεκίνησε. Από τα φάρμακα, χρησιμοποιούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα και χονδροπροστατευτές. Μερικές φορές είναι απαραίτητο να πραγματοποιηθεί ενδοαρθρική χορήγηση γλυκοκορτικοστεροειδών. Το πρόγραμμα θεραπείας συμπληρώνεται από φυσιοθεραπεία και θεραπευτικές ασκήσεις.
Στην περίπτωση προχωρημένης οστεοαρθρίτιδας της άρθρωσης του γόνατος, ωστόσο, η θεραπεία πραγματοποιείται με χειρουργικές μεθόδους. Η κοινή αρθροπλαστική χρησιμοποιείται συχνότερα, ακολουθούμενη από μέτρα αποκατάστασης.
Το 2013, οι επιστήμονες δημοσίευσαν ένα άρθρο που παρέχει δεδομένα που εξετάζουν την ποιότητα ζωής των ασθενών που υποβάλλονται σε αρθροπλαστική γονάτου σε σύγκριση με την ποιότητα ζωής των ασθενών που λαμβάνουν συντηρητική θεραπεία για οστεοαρθρίτιδα του γόνατος. Πραγματοποιήθηκαν έρευνες οι οποίες διαπίστωσαν ότι τρεις μήνες μετά την ενδοπρόθεση, η ποιότητα ζωής των ανθρώπων ήταν υψηλότερη από ό, τι μόνο με τη συντηρητική θεραπεία.
Η κύρια μέθοδος πρόληψης είναι η αποφυγή τραυματισμού και υπερβολικής σωματικής άσκησης στην άρθρωση του γόνατος.